Straciłam pracę. Jestem wkurzona, zła, zrozpaczona i załamana. Jak mam dalej żyć? Nie posiadam jakiś specjalnych umiejętności ani odpowiednich znajomości. To, że ukończyłam wyższe studia, nie ma w obecnych czasach wielkiego znaczenia. Teraz każdy ma studia. Myślę o emigracji. Nie boję się żadnej pracy, ale chcę pracować za pieniądze, które są w stanie zapewnić mi godne życie. Chcę mieć dach nad głową i coś do jedzenia. Nie mam jak widać zbyt wysokich wymagań. Moja koleżanka wyjechała kilka lat temu do Irlandii. Rozmawiałam z nią ostatnio, powiedziałam jej o moim problemie. Zaproponowała abym do niej przyjechała. Zobaczyłam jak wyglądają loty do Dublina. Okazało się, że nie jest tak źle, na bilet jeszcze mnie stać. Może faktycznie pojadę tam na trochę. Będę miała gdzie mieszkać, jakąś pracę znajdę. Językiem angielskim władam biegle, więc będzie mi trochę łatwiej. Trochę żal mi wyjeżdżać, ale przecież w każdej chwili mogę wrócić. A przynajmniej nie będę tu siedzieć i użalać się nad sobą.
