Tlenek węgla nie tylko blokuje czerwony barwnik krwi, ale również łączy się z fermentami tkankowymi, których zablokowanie decyduje o groźnych zaburzeniach komórkowej przemiany materii. Proces jest bardzo skomplikowany i w dużym uproszczeniu przedstawia się następująco. Zazwyczaj myśli się, że tlen dochodzi bezpośrednio do komórki. W średniowieczu tętnicę główną nazwano nawet ?aortą” uważając, że nią właśnie ożywcza siła oddechu rozchodzi się po całym ciele. Na sekcjach zwłok rzeczywiście znajdowano aortę próżną, gdyż ostatnie skurcze serca przepychały krew do dalszych rejonów ciała. Przedostawanie się tlenu wgłąb organizmu przypomina raczej sztafetę, w której z rąk do rąk poda- wana jest pałeczka. Naprzód człowiek wciąga powietrze do płuc.. Dociera ono do pęcherzyków płucnych. Tu następuje pierwsze ?przekazanie pałeczki”. Tlen zostaje chemicznie wiązany z czerwonym barwnikiem krwinek ? hemoglobiną. Jeżeli jest ona zablokowana połączeniami z tlenkiem węgla, to choćbyśmy oddychali czystym tlenem, mało co przedostanie się przez tę barierę. Jest to oczywiście rozważacie teoretyczne, gdyż już przy istnieniu 60% tlenkowęglowej hemoglobiny może nastąpić zgon człowieka. Krwinki czerwone obładowane tlenem rozprowadzane są po całym organizmie. Tutaj następuje drugie ?przekazanie pałeczki”. Dzieje się to dzięki temu, że komórki posiadają specjalne enzymy, które wiążą się z przyniesionym tlenem.
