U noworodka, w wyniku niedojrzałości mechanizmów biorących udział w biotransformacji i wydalaniu leków, istnieje znacznie większa niż u dziet ci starszych możliwość występowania objawów toksycznych. W związku z tym w tym najwcześniejszym okresie życia nie należy stosować żadnych leków ?profilaktycznie”, jak to nierzadko zdarza się z witaminą K, antybiotykami itp. W przypadkach, w których leczenie musi być prowadzone, konieczny jest właściwy dobór leku, zastosowanie odpowiedniej dawki i odstępów między kolejnymi dawkami; należy także unikać polipragmazji. Wśród stanów chorobowych wymagających specjalnych metod leczenia w okresie noworodkowym szerszego omówienia wymagają zaburzenia wymiany gazowej w płucach, jako procesu nieprawidłowej adaptacji do życia ?zewnątrzmacicznego”. Dotyczy to przede wszystkim zespołu niewydolności oddechowej (RDS ?- respiratory distress syndrome), czyli tzw. zespół błon szklistych (HMD ? Hyaline Membranę Disease). Mimo, że zasadnicze zmiany chorobowe występują w tym zespole w płucach (postępująca rozsiana niedodma z niedoborem czynnika powierzchniowego tzw. surfaktantu), noworodka z tego typu zmianami chorobowymi trzeba uznać za chorego z bardzo złożonym stanem patologicznym o niezmiernie poważnym rokowaniu. Objawy kliniczne można scharakteryzować jako złożony zespół niewydolności oddechowo-krążeniowej, z utrzymywaniem się ?wewnątrzsercowych” przecieków krwi (typowych dla krążenia płodowego ? głównie przez przewód tętniczy Botalla), z zaburzeniami ośrodkowego i autonomicznego układu nerwowego, we wstrząsie z różnego stopnia nasiloną wtórną niewydolnością wątroby i nerek oraz zaburzeniami metabolicznymi. Przedstawiony skrótowo zespół zmian ma swoje źródło w związanych z niewydolnością oddechową zaburzeniach perfuzji obwodowej, narządowej i nieprawidłowej przemianie tlenowej w narządach miąższowych.
