Istnieją trzy pierwotne listki zarodkowe. Wszystkie tkanki ustroju pochodzą z jednego lub z kilku z nich. W czasie implantacji nadal rozwija się węzeł zarodkowy. Komórki animalne organizują się w spłaszczoną blaszkę zarodkową, zwaną tarczką zarodkową, która z czasem rozwinie się w zarodek. Do dziesiątego dnia tarczka zarodkowa składa się z dwóch listków zarodkowych: ektodermy oraz endodermy. Tuż pod listkiem ektodermalnym wytwarza się przestrzeń zwana jamą owodniową. Po przeciwnej stronie tarczki zarodkowej, pojedyncza warstwa komórek z jamy owodniowej tworzy wewnątrz blastocysty woreczek, zwany pęcherzykiem żółtkowym. W okresie następnych 10 dni zachodzi szereg ważnych wydarzeń. Trofoblast wytwarza na całej swojej powierzchni liczne twory kosmkowate, które wrastają coraz głębiej w ścianę macicy. Z trofoblastu i jego kosmków wytwarzają się naczynia krwionośne. Łącznie struktury te noszą nazwę kosmkówki. W tym czasie wyściółka endodermalna woreczka żółtkowego wykształca się w wyściółkę nabłonkową całego prawie przewodu pokarmowego. Palcowate uwypuklenie endodermy tworzy szczątkową omocznię, jeszcze jedną ze struktur pozazarodkowych. Tarczka zarodkowa jest teraz związana z kosmówką tylko jednym końcem poprzez grupę komórek zwanych szypułą omoczni z której wykształci się później pępowina. Mezoderma – trzeci listek zarodkowy – powstaje z komórek środkowej warstwy tarczki zarodkowej leżących pomiędzy ektodermą a endodermą; komórki te skupiają się tworząc wydłużoną, pogrubioną taśmę czy oś nazwaną smugą pierwotną. Komórki mezodermalne migrują wzdłuż smugi pierwotnej pomiędzy ektodermą i endodermą i znajdą się w każdym narządzie i części ciała rozwijającego się zarodka.
