Przysadka mózgowa jest gruczołem dwupłatowym, wielkości w przybliżeniu dużego ziarna grochu, przytwierdzonym za pomocą małej szypuły bezpośrednio do podwzgórza leżącego u podstawy mózgu. Każdy z obu płatów różni się pochodzeniem i czynnością: przedni płat przysadki pochodzi z tej samej tkanki nabłonkowej, co usta; tylny płat (hypophysis posterior, Zwany również neurohypophysis), tworzy się z tkanki mózgowej i wykazuje podobieństwo strukturalne do tkanki nerwowej. Oba płaty w istocie są dwoma odrębnymi gruczołami, podobnie jak rdzeń i kora nadnerczy, czy też tarczyca i przytarczyce. Przedni płat przysadki często nazywany jest gruczołem nadrzędnym układu hormonalnego ze względu na jego ważną rolę w regulacji i utrzymaniu rozwoju oraz w czynności innych gruczołów dokrewnych. Pełni kluczową rolę w integracji wzrostu i metabolizmu oraz w rozwoju i funkcjonowaniu układu rozrodczego, w tym równjpż w rozwoju drugorzędowych cech płciowych. Przedni płat przysadki u ludzi wydziela co najmniej sześć różnych hormonów. Wszystkie są białkami z wyjątkiem hormonu adrenokortyko- tropowego, który jest polipeptydem. Wszystkie pełnią funkcje troficzne, tj. pobudzają lub . wspomagają inne gruczoły lub tkanki. Wywiera wpływ na czynność tarczycy łącznie z jej rozwojem i prawidłową działalnością. Pobudza również gromadzenie jodu i jego przekształcanie w hormony tarczycy oraz uwalnianie hormonu z gruczołu do krwi. Już poprzednio podkreślaliśmy, że wydzielanie tyreotropiny podlega mechanizmowi ujemnego sprzężenia zwrotnego. Sądzi się, że w specyficznych polach podwzgórza niektóre nerwy wydzielają określone substancje, które są przenoszone do przysadki i wydzielane do krwi, regulując tym samym wydzielanie tyreotropiny.
