Zgodnie z obecnym stanem wiedzy można wyróżnić następujący ciąg procesów: w końcowym okresie ciąży progesteron wydzielany przez łożysko wspomaga dalszy rozwój przewodów mlecznych przygotowując je do przyszłego karmienia. Dość wysoki poziom estrogenu w tym czasie, wydzielanego również przez łożysko, hamuje wydzielanie przez przedni płat przysadki hormonu laktogennego; wydalenie łożyska w czasie porodu doprowadza nagle do zmniejszenia stężenia estrogenu u matki, co wywołuje zwiększone wydzielanie hormonu laktogennego i wskutek tego syntezę mleka. Niedługo po porodzie ssanie brodawek sutkowych przez noworodka pobudza wypływ mleka z przewodów mlecznych. Ssanie podrażnia zakończenia nerwowe i zapoczątkowuje przesyłanie impulsów nerwowych do podwzgórza, co prowadzi do wyzwolenia oksytocyny z tylnego płata przysadki. Oksytocyna pobudza wytrysk mleka z przewodów mlecznych. Pobudza ona również skurcze macicy; a uszczelniając naczynia krwionośne pomaga w uzupełnianiu ubytków krwi spowodowanych krwawieniem macicy. Pierwsze mleko po porodzie zwane siarą jest płynem wodnistym, o wysokim mianie przeciwciał matczynych. Przeciwciała mogą być absorbowane przez jelita noworodka i sprzyjają uodpornieniu przeciwko powszechnym chorobom zakaźnym przez pierwszych sześć miesięcy lub rok życia. Ssanie, czyli karmienie piersią jest istotne dla ciągłego wytwarzania i wydzielania mleka przez przewody mleczne. Mleko wydzielane jest tak długo, jak długo dziecko ssie, zazwyczaj przez 8-9 miesięcy. Z czasem wydzielanie mleka zmniejsza się stopniowo i w końcu ustaje. Z chwilą przerwania karmienia piersią, piersi stopniowo się zmniejszają.
