Śmieją się ci, którzy nie mają marzeń i podoba im się ich codzienne, pozbawione niespodzianek i wszelakiej niesamowitości, ogólnie po prostu nudne życie. Nie rozumieją oni tych, którzy jak księżniczki w filmach, chcą czegoś więcej od losu niż to, co zostało im łaskawie i bez odwołania dane. Poszukują jednak innych dróg, nie przejmując nie nadętym gadaniem nudnych sztywniaków, bardzo zresztą słusznie. Kiedy Szkoła paralotniowa spotyka na swojej drodze takich zapaleńców, ofiarowuje im szansę. Jeśli chcą polecieć bez skrzydeł i bez samolotu, aby poczuć wiatr we włosach niczym ptak lecący ponad lasem – oczywiście biorąc poprawkę na to, że ptak nie czuje wiatru we włosach, bo ich nie posiada – to są w dobrym miejscu. Przy czym Szkoła paralotniowa nie zastanawia się dokładnie, jakie są ich motywy, przeżycia i uprzedzenia. Oferuje prostą usługę – tu są lotnie, proszę wsiadać, pasy zapinać i nie wypadać. Zwłaszcza tych kilkaset metrów nad ziemią Szkoła paralotniowa tego by akurat bardzo nie chciała.
