Zapamiętajmy, że ratowanie porażonego rozpoczynamy od natychmiastowego przerwania kontaktu osoby ratowanej z prądem elektrycznym przez wykręcenie bezpieczników lub odsuniecie przewodu dotykającego ciała poszkodowanego. Dopiero później zajmujemy się udzielaniem pierwszej pomocy. Po przeżyciu ciężkiego stanu chory jest zdezorientowany, pobudzony, bardzo często pojawiają się u niego drgawki. Czarne zwęglone pola w okolicy wejścia i wyjścia prądu elektrycznego bywają małe i dobrze odgraniczone. Rzeczywista rozległość zniszczeń można stwierdzić dopiero po kilku dniach. Obejmują one zwykle głębokie warstwy tkanek wraz z uszkodzeniem dużych naczyń. Często u ludzi porażonych obserwuje się powierzchniowe oparzenia skóry o postaci ?drzewiastej” lub o kształcie ?błyskawicy”, które po 24?48 godzinach znikają. Do późniejszych objawów porażenia należą różnego rodzaju zaburzenia neurologiczne i zaburzenia widzenia. Osoby porażone piorunem mogą mieć w pierwszym okresie po porażeniu wiotkie niedowłady kończyn dolnych połączone z utratą czucia, które ustępują jednak po 12?-24 godzinach. Stanowi temu towarzyszy często bladość i oziębienie kończyn będące wynikiem silnego skurczu naczyń. W wyniku tych zmian neurologicznych dochodzi w konsekwencji do zapaleń nerwów obwodowych. Innym późnym objawem porażenia bywa zaćma. U ludzi, którzy przeżyli rażenie prądem elektrycznym, może powstać ?poelektryczny zespół wstrząsowy” charakteryzujący się tępym bólem w klatce piersiowej i grzbiecie, który nasila się przy ruchach ramion i głębokim oddechu. Objawy te mogą wywołać uczucie lęku przed chorobą serca u osób bardzo nerwowych.
