Wprowadzenie nowych leków rozszerzyło możliwość właściwego wyboru do leczenia tych trudnych zakażeń i ograniczyło stosowanie różnorakich schematów obejmujących leki o silnym działaniu toksycznym. Potwierdzono wcześniejsze doniesienia na temat wartości codziennego podawania etambutolu z ryfampicyną w leczeniu gruźlicy wywołanej przez szczepy oporne. W jednym badaniu leczono właśnie w ten sposób 329 chorych na gruźlicę wywołaną przez szczepy oporne na izoniazyd. Leki stosowano codziennie przez 12 tygodni, a następnie l lub 2 razy w tygodniu, łączny czas leczenia w poszczególnych grupach wynosił 12, 18 lub 24 miesiące. Nawrót choroby potwierdzonej bakteriologicznie wystąpił u 5% leczonych w okresie 12 miesięcy po zakończeniu leczenia i jedynie u 6 chorych w czasie 2-letniego okresu obserwacji. Podobnie jak i w innych badaniach działania niepożądane obserwowano częściej gdy schemat dawkowania obejmował podawanie ryfampicyny l raz w tygodniu. W zakażeniach wywołanych przez szczepy oporne na wiele chemioterapeuty-ków leczenie jest złożone i często wymaga stosowania leków toksycznych. Takie przypadki winny być prowadzone przez bardzo doświadczonego lekarza. Przed wprowadzeniem ryfampicyny i etambutolu szeroko stosowano leczenie skojarzone etionamidem z pirazynamidem i cykloseryną. Donomae uzyskał zadowalające wyniki stosując kapreomycynę z etambutolem i izoniazy-dem; 75% chorych w 6 miesiącu leczenia miało ujemne wyniki posiewu, jednakże w pozostałych przypadkach często pojawiały się szczepy oporne na etambutol i kapreomycynę.
