Dotychczas podkreślaliśmy podobieństwa między rozrodem człowieka a reprodukcją innych zwierząt. Istotna różnica związana jest z częstością miesięcznego cyklu owulacyjnego oraz z tym, że kobieta niezależnie od jego fazy może mieć stosunki płciowe. Ponieważ owulacja może nastąpić w niespełna -miesiąc po porodzie, istnieje możliwość ponownego zajścia w ciążę, a tym samym rodzenia dzieci co 11-12 miesięcy przez cały okres płodności kobiety (w rzeczywistości rzadko spotyka się rodziny mające dwadzieścioro żyjących dzieci). Szybkość reprodukcji u wszystkich innych zwierząt podlega pewnym naturalnym ograniczeniom, zapobiegającym niepohamowanemu wzrostowi populacji jednego gatunku kosztem drugiego. Jak się wydaje, człowiek do chwili obecnej nie ma takich ograniczeń; eksplozja populacyjna człowieka wraz z jej zgubnymi skutkami biologicznymi jest problemem o szerokim znaczeniu. Ponadto niepożądane dziecko pozostawione przez rodziców bez opieki, stanowi niepotrzebną tragedię społeczną. Dlatego też większość par z różnych przyczyn – fizycznych, ekonomicznych, społecznych, etycznych – stara się uchronić przed tym problemem. Każda metoda, która uniemożliwia plemnikowi dotarcie do jaja, zapobiega ciąży i nazywa się postępowaniem kontracepcyjnym lub antykoncepcyjnym. Teoretycznie najbardziej bezpośrednim i najpewniejszym postępowaniem w zapobieganiu ciąży jest całkowita abstynencja płciowa. Metoda ta nie uwzględnia jednak siły popędu płciowego u większości osobników i rzadko się sprawdza jako skuteczny sposób regulacji reprodukcji z wyjątkiem tych przypadków, w których decyduje silna motywacja religijna i pełna izolacja.
